Mayroong saya na masilip ang iyong tingin
mula sa iyong mga mata na nagbabalik
ng mga ala-alang noong una kang tanawin,
mga sulyap na naghagis ng mga salitang di nabigkas.
May hiya na nahayag sa sabay na pagsulyap,
mga pagkakamaling nagdala ng tuwa sa puso
na pilit na naglilihim, nguni't sa lakas ng tibok nito'y
pinupunit ang dibdib.
Bakit pilit pa rin na inaabot ang mga kamay
na gustong haplusin, mga brasong ayaw bitawan,
hindi ka naman umaalis, narito lamang tahimik,
at may pilyang ngiti sa kapiling.
Para tayong mga pulang alak na sa pagtanda
ay lalong tumamis, na noong tangan na ang kopa
at nasimsim ang kaniyang lasa, may pagsangayon
na sasabihin, ito ang pinakamagaling!
Itago pa natin nang buong ingat ang mga ala-alang
parang alak, hayaan pang lalong tumamis, at ilayo
sa init ng mga pagaalinlangan, upang patuloy
na magsanib ang mga ala-ala at ngiti.
No comments:
Post a Comment